Zaterdag 6 februari rond 21:20 uur stond de politie aan de deur bij Indira. Dit was vanwege een bericht op Facebook over een zebrapad wordt in het begin gezegd.
Indira geeft aan dat ze graag mensen wilt helpen en dat ze heel erg boos is op het beleid van de overheid en heeft zelf ook altijd bij de overheid gewerkt, en met de intentie altijd goede dingen te doen.
En ze was op zoek naar een manier om geluid te laten horen zonder dat je de politie ermee lastigvalt. Je kan demonstreren maar mag niet want paardenhoef zit op je rug of politie agent voor je neus.
Brieven schrijven naar Kamerleden helpt ook niet want worden ze ook gek van. Dus ze dacht om iets te verzinnen wat veel impact zal hebben, en iets laagdrempeligs, dat je op een zebrapad staat, 1 minuutje, waardoor mensen stoppen, en waarmee je impact maakt.
Met veel mensen tegelijkertijd om dit klote beleid op het agenda krijgt. Het gaat niet om de politie zelf, ze heeft zelfs te doen met hun op een bepaalde laag. De kinderen moeten maandag naar school met rot maatregelen, met een snotterbel kunnen ze niet naar school. Haar oudste zoon is 10, en haar jongste is 3, haar jongste gaat gewoon niet meer naar school zegt ze. Dit gaat veel en veel te ver.
Daarom dacht ze na over een manier om toch een slim idee om iets te doen. Je mag op een zebrapad staan en je houdt geen politieagenten bezig, want als je iets doet wat echt opruiend is dan moeten jullie opgetrommeld worden en tegen de muur aan gespoten worden, dus het was in haar ogen een super onschuldig idee en vanuit het hart van een leeuwinnenmoedersaktie dat we stil gaan staan voor onze kinderen.
Het was voor de kinderen bedoeld, en zeker niet met kinderen. De mensen zijn de weg kwijt. Wat is de reden eigenlijk dat de politie kwam. De reden is omdat het op hun Facebook pagina is gemeld.
Mensen hebben het gemeld die dat geen goed idee vinden omdat er gevaarlijke situaties kunnen ontstaan. Juist omdat het gevoelig ligt dat opruiing in de algemeenheid gaan ze daarom met hun in gesprek om te kijken wat de gedachte erachter is.
De man zegt nog wat gaan jullie doen om te kijken wat het effect is van de maatregelen. Demonstreren is er niet meer bij. Ze willen geluid laten horen en zoeken een manier waarop ze het kunnen doen en iedereen verantwoordelijkheid kan nemen voor hun eigen veiligheid.
Zodat ze zelf de stem van de minderheid een plek kunnen geven. Het is laagdrempelig en het heeft impact anders stonden jullie hier niet aan de deur. Ze gaat vragen om nog altijd meer mensen dat te laten doen. Maar ze is niet van plan om te stoppen.
Er moet iets veranderen en enige manier is als er iets gaat veranderen is als ze haar mond opentrekt. Ze hoopt dat veel andere ouders er ook zo in staan. Ze is er helemaal klaar mee en accepteert het niet dat de politie aan de deur staat.
Ze wilt graag meer uitleg waarom ze aan de deur staan. En ze weet dat het lastig is voor veel mensen omdat er veel lagen zijn in de overheid. De druk van bovenaf is natuurlijk ook aanwezig.
Wat ik er nog even over kwijt wil:
Liefdevolle vrouw die iets onschuldigs post, en juist een leeuwinnenhart heeft, moest denken aan mijn eigen moeder die achterna gezeten werd met een drietand terwijl ze het voor mij op nam toen ik nog te klein was om mezelf te kunnen verdedigen.